Hakan

Kaybolanların Beklediği O Yer

Etrafındaki şeyler kaybolmaya başladığında Aylin’in doğumunun üzerinden çok kısa bir süre geçmişti. Annesi, ona ihtiyacı olduğunu hissettiğinde artık yoktu. Babası kaybolma riskini alabilecek kadar cesur olmadığını fark etti. Onu

Kimse Benzemez Kendisine

Kendisini aynada ilk defa gördüğü o gün, diğerleri gibi olduğunu anlamıştı. Oysaki her insan biricik olmalıydı. Sözgelimi sinirlendiğinde bir kaşı diğerinden birkaç milimetre daha az çatılabilirdi veya sevindiğinde dudağı ona

Güneşi Yanında Götüremezsin

Güneşin kaybolmasının üçüncü günü, saat öğlen on ikiyi yirmi geçiyordu. Trenin kalkmasına yaklaşık iki saat vardı. Hepimiz perondaydık. Valizlerimiz, kolilerimiz, renk renk ve biçimsiz çantalarımızla yan yana dizilmiş, kısa aralıklarla

Kaleydoskop

3724 Dürbününü yazı masasının çekmecesine koydu. O adamın bakışlarında bir şey vardı, tüylerini ürperten bir aşinalık. Sağ tarafa kavislenen toprak yol, şehir merkezindeki idam platformuna doğru uzanırdı. On, on beş